Podczas prac rozpoznawczych wszelkiego rodzaju pustek skalnych istotne jest rozpoznanie możliwości wejścia do środka przeciętnego rozmiaru człowieka, po to aby określić, które pustki mogą być nazwane jaskiniami z hydratacji. Mówiąc już o jaskini możemy promować badane obiekty jako obiekty turystyczne o znacznie większej wartości, tak jak to jest w przypadku jaskiń z hydratacji w Walkenried. W miejscu tym pośród lasów Gór Harz możemy spacerować pomiędzy niespotykanej urody obiektami przyrodniczymi, jakimi są jaskinie powstające podczas przejścia anhydrytu w gips. Tutaj niemieccy przyrodnicy i lokalni mieszkańcy nadali niezwykłe imiona każdej z form takie, jak: Leśna Kuźnia, czy Kościół Krasnoludów.
W klasyfikacji jaskiń w Dingwall podobnie, jak w Piskach na Ukrainie zastosowano granicę 30 cm, dla minimalnego rozwarcia wejścia do wewnętrznej pustki. Poza tym niezależnie od tej wartości zwrócono uwagę na to w jakim stanie jest wejście do komory, czy może nie ma różnego rodzaju obwaleń, głazów uniemożliwiających penetrację lub zwężeń niemożliwych do pokonania. Również przyjrzano się rozmiary wnętrza, i sytuacji gdy były one za małe, aby mógł być tam człowiek, taka pustka skalna nie mogła być już jaskinią.